Bij Lex Chen komt het maken van beeldende kunst voort uit een innerlijke verlangen en een noodzaak om een eigen anker en een ware identiteit te onderzoeken. Met analoge fotografie als medium benadert hij de externe wereld zelfbewust met een kritische, onderzoekende houding.
De onlosmakelijke relatie tussen analoge fotografie met de werkelijkheid en waarheidsbevinding is wat zijn keuze voor het medium heeft bepaald. Het proces is onderhevig aan natuurlijke en chemische invloeden en zet zich daardoor in dezelfde realiteit als waar wij ons in bevinden. Daarnaast biedt analoge fotografie hem de mogelijkheid om een diepere en betekenisvollere band met zijn werk en de onderwerpen die hij fotografeert op te bouwen.
''De grenzen vervagen tussen realiteit en fictie, tussen enscenering en objectieve registratie. Tijden raken vervlochten. Heden en verleden bestaan in een beeld door en naast elkaar. Er treedt een mystificatie op in de beelden door de ingrepen die Lex door middel van diepgravend technisch onderzoek heeft ontwikkeld.
De werken van Lex ademen een poëtische liefde om de wereld om ons heen opnieuw en anders te registreren. Observeren en mystificeren. Een romantische visie op alles wat ons omringt en ons wellicht nietig maakt. Lex ademt de wereld in en uit door het oog van de lens en maakt ons deelgenoot van zijn poëzie.'' - Patrick Mangnus
Lex Chen: “Het analoge proces helpt mij om een filosofische constructie van mijn innerlijke en externe wereld te scheppen en is voor mij een middel tot zelfreflectie. In het proces word ik gedwongen om me bewust te zijn van mezelf, de omgeving, het proces en de keuzes die ik maak. Door weloverwogen composities probeer ik een gevoel van stilte en rust te creëren in een chaotische werkelijkheid, een vorm van meditatie. ”
Mijn werk is mede mogelijk gemaakt door een bijdrage van het Mondriaan Fonds in 2022.